Moda və iqtisadiyyat arasında maraqlı əlaqə yaradaraq tez-tez müzakirə olunan nəzəriyyələrdən biri də "Skirt Length Theory", yəni "Ətək Uzunluğu Nəzəriyyəsi"dir. Bu qeyri-rəsmi iqtisadi göstəriciyə görə, qadın geyimlərindəki ətək uzunluqları ilə iqtisadi vəziyyət arasında əlaqə ola bilər.
Nəzəriyyənin Mahiyyəti
"Skirt Length Theory" ilk dəfə 1920-ci illərdə ortaya atılıb və 1929-cu il Böyük Depressiya dövründən sonra daha çox diqqət çəkib. Nəzəriyyəyə əsasən: İqtisadiyyat inkişaf etdikcə, qadınların geyimlərində ətəklər qısalır.
Böhran və geriləmə dövrlərində isə qadınlar daha uzun və konservativ ətəklərə üstünlük verirlər.
Bu yanaşma sosial və psixoloji səbəblərlə izah olunur: insanlar iqtisadi rifah dövründə daha cəsarətli, optimist və sərbəst olur, bu da geyim seçimlərinə yansıyır.
Tarixi Nümunələr
1920-ci illər – İqtisadi çiçəklənmə dövründə “flapper” üslubu populyarlaşdı, qadın ətəkləri dizüstü səviyyəyə qədər qısaldı.
1930-cu illər (Böyük Depressiya) – Moda daha təvazökar və ciddi xarakter aldı, ətəklər uzandı.
1960-cı illər – İqtisadi artımın fonunda mini-ətəklər dəb oldu (Mary Quant ilə).
2008 maliyyə böhranı – Bəzi moda analitikləri bu dövrdə daha uzun geyimlərin populyarlaşdığını qeyd etmişdi.
Tənqidlər və Real Təhlil
Bu nəzəriyyə ciddi iqtisadi modellərə daxil edilmir, çünki:
Dəbin dəyişməsi təkcə iqtisadi amillərlə deyil, mədəniyyət, sosial normlar və sənayenin öz dinamikası ilə də əlaqəlidir.
Müasir dövrdə qadın geyimlərində müxtəliflik o qədər artıb ki, statistik olaraq bir "uzunluq trendi" müəyyən etmək çətinləşib.
Buna baxmayaraq, "Skirt Length Theory" hələ də pop-kulturada və media məkanında iqtisadi hadisələrə simvolik baxış bucağı kimi istifadə olunur.
